Περιπετειώδης σωτηρία τριών βαρελόσκυλων….

Πριν λίγες μέρες ενημερωθήκαμε από κάποιον κυνηγό για την ύπαρξη τριών βαρελόσκυλων σε ιδιαίτερα δύσβατη περιοχή,μακριά από τα μάτια των περαστικών.Μέλη του συλλόγου μας επισκέφτηκαν την περιοχή με τις οδηγίες του καταγγέλλοντα και -παρόλες τις δυσκολίες-κατάφεραν να εντοπίσουν τα σκυλάκια.

Το ένα μέλος μας, μας περιέγραψε  με ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο την περιπέτειά τους και τη μεταφέρουμε αυτούσια:

“Είχαμε ενημέρωση για 4 βαρελόσκυλα (σ.σ.υπήρχαν δύο καταγγελίες για το πρώτο ζώο) στην ίδια περιοχή.
Σήμερα ανηφορίσαμε ο Νίκος και εγώ.

Το πρώτο ένα τρισχαριτωμένο, πολύ παιχνιδιάρικο, ούτε χρόνου, μικρόσωμο καμιά 10αριά κιλά.
Το βρήκαμε εύκολα , είναι στο γνωστό σημείο από όπου κάθε χρόνο επί χρόνια αφαιρούμε ζώα, αλλά παραμένει άγνωστος ο ιδιοκτήτης λόγω μούγκας των χωριανών της περιοχής.
Το πήραμε, ήταν μες στη τρελή χαρά.

Τα άλλα δεινοπαθήσαμε να τα εντοπίσουμε.
Ο προσδιορισμός του σημείου δεν ήταν σαφής , έτσι ανεβήκαμε κορφές, κατεβήκαμε κακοτράχαλα δρομάκια, ερημιά, σκοτάδι, ούτε ο θεός δεν μπορεί να ξετρυπώσει αυτό το μέρος.
Η ανάβαση πολύ δύσκολη, το αυτοκίνητο κάηκε στην κυριολεξία, αφού ο δρόμος ήταν στενός, γεμάτος κοτρόνες, λίμνες από νερό, έβρεχε εκεί πάνω.

Πηγαίναμε με φάρο την έγνοια μας για τα ζώα, γιατί διαφορετικά ήταν αδύνατο νορμάλ άνθρωπος να φτάσει εκεί.

Ξαφνικά συναντάμε ένα βαρέλι.
Λέμε είμαστε σε καλό δρόμο.
Σταματάμε , άδειο το βαρέλι.

Ετοιμάζουμε τις φωτογραφικές μηχανές μας και οι δύο , αλλά άσφαιρες και οι δυο.
Λέμε να συνεχίσουμε μολονότι ο δρόμος ήταν δύσβατος και επικίνδυνος.

Στο χιλιόμετρο συναντάμε δεύτερο βαρέλι, πρόβατα παντού και απόλυτη ερημιά.

Ένα μαύρο μεγαλόσωμο σκυλί απροσδιορίστου ράτσας.
Είπα του Νίκου, ότι μου θύμιζε στην μούρη μαύρο γουρουνάκι.

Κατεβήκαμε και προσπαθήσαμε να το πλησιάσουμε.
Πολύ φοβικό, τρύπωνε στα πλάγια του βαρελιού και φοβόμαστε να το πλησιάσουμε.
Σκεφθήκαμε να συνεχίσουμε την ανάβαση για να βρούμε το άλλο.

Τα λάστιχα του αυτοκινήτου έβγαζαν καπνούς και έντονη μυρωδιά καμένου λάστιχου παντού.
Πιο πάνω συναντήσαμε τα πρόβατα , που δήθεν φύλαγε το σκυλί.

Περάσαμε λιμνούλες με νερό, ανοίξαμε φράχτες ,πάλι κοτρόνες, κακοτραχαλα σημεία αλλά άλλο σκυλί δεν βρήκαμε.
Στο γυρισμό προσπαθήσαμε να πιάσουμε κανένα πρόβατο ώστε να σημειώσουμε τον αριθμό στο ενώτιο, αλλά που να καθίσουν.
Ο Νίκος τα κυνηγούσε στις πλαγιές, αλλά τίποτα.

Ξαναφθάσαμε στο μαύρο σκυλί, έχοντας και το μικρούλι, μεγάλος αλητάμπουρας ,με απόφαση να το πάρουμε.
Ήταν τόσο δεμένη η αλυσίδα που δυσκολευτήκαμε πολύ να την βγάλουμε, κουνούσαμε πάνω κάτω τα παλούκια μήπως και ξεκολλήσει , τίποτα.

Από το λουρί του λαιμού δεν τολμάγαμε να το πιάσουμε, λόγω του μεγέθους και της απρόβλεπτης πιθανόν συμπεριφοράς του.

Με τα πολλά βγάλαμε την αλυσίδα απο το φράχτη και ο Νίκος, γητευτής ζώων, κανένα δεν του αντιστέκεται , το πήρε σιγά σιγά, και το βάλαμε στο αυτοκίνητο.
Πετάξαμε το βαρέλι στο γκρεμό.
Συνεχίσαμε την κατάβαση και σταματήσαμε στο σημείο που συναντήσαμε το άδειο βαρέλι για να το πετάξουμε και αυτό.

Τότε αντιληφθήκαμε στο γκρεμό ένα δύστυχο ζώο, το οποίο μάλλον είχε φοβηθεί και πήγε στο γκρεμό μαζί με την αλυσίδα του, κρεμόταν κατά κάποιο τρόπο. γι αυτό μας φαινόταν άδειο το βαρέλι.
Με πολύ κόπο το ανασύραμε και το βάλαμε και αυτό στο αυτοκίνητο με προσοχή για το κίνδυνο να τσακωθούν μεταξύ τους, και τα 3 ήταν αρσενικά..

Στη διαδρομή επικοινώνησα με αυτόν που μας κατάγγειλε τα 3 σκυλιά.
Με τίποτα να μας πει το όνομα του ιδιοκτήτη βοσκού.
Στο τέλος μας πρότεινε -και συμφωνήσαμε αναγκαστικά-οτι θα ελέγχει αν βάλει άλλο σκυλί, επειδή είναι από τα μέρη εκείνα και πηγαίνει συχνά και κυνηγάει.

Επίσης συμφωνήσαμε να το κάνει γνωστό στο χωριό , ότι αφαιρέθηκαν τα 2 σκυλιά και ότι του τη χαρίζει αυτή την φορά, αλλά την επομένη θα ενημερώσει ποιανού είναι και θα μπουν βαριά πρόστιμα….”

Τα δύο μεγαλόσωμα σκυλάκια μεταφέρθηκαν στο καταφύγιο της κας Στούπη,η οποία έχει ιδιαίτερη ευαισθησία στο θέμα των βαρελόσκυλων, και το τρίτο-ο Αλήτης-φιλοξενείται προσωρινά από την Πρόεδρο της Ομοσπονδίας μας,κα Μπομπολάκη.