Ένας σκύλος,ένας θάνατος και μια καθημερινή ιστορία….

Το Σνούπι, το σκύλο του ανθρώπου που δολοφονήθηκε αυτές τις μέρες στην πόλη μας, καταφέραμε και τον πιάσαμε.

Δεν ήταν εύκολο γιατί ήταν σε πανικό και απόγνωση και χρειάστηκε να περάσουμε πολλές ώρες στο πλάι του για να μας εμπιστευτεί,ενώ είχε τρομοκρατηθεί από τον άγνωστο κόσμο που σταματούσε στο σημείο.

Ο Σνούπι θα χρειαστεί νέα οικογένεια που θα τον αγαπάει και θα είναι δίπλα του στο πένθος του.

Αυτά για όσους ανησυχούν μήπως το σκυλάκι βρίσκεται σε κίνδυνο.

Δυστυχώς υπάρχουν πολλά ακόμα ζώα που βρίσκονται σε κίνδυνο στην πόλης μας και αν το επιθυμούν μπορούμε να τους τα υποδείξουμε.

Το θέμα όμως είναι άλλο. Ξέρουμε ότι ο Σνούπι ήταν αφοσιωμένος στον άνθρωπό του και την άνευ όρων αγάπη του μπορεί να τη δει κανείς στις φωτογραφίες έξω από την κλειστή πόρτα του σπιτιού του. Όμως είναι και ένας τυχερός σκύλος γιατί η αγάπη που έδινε στον άνθρωπό του ήταν αμοιβαία.

Την αφοσίωση των δύο τη γνωρίζουν όλοι όσοι τους έβλεπαν μαζί όλα αυτά τα χρόνια, το καταμαρτυρά και το βιβλιάριο υγείας του σκύλου που έφτασε στα χέρια μας. Και που δείχνει ότι ο άνθρωπός του μπορεί να είχε πολλά προβλήματα, ήταν όμως αφοσιωμένος σ’ αυτόν και φρόντιζε για την υγεία του.

Ο Σνούπι και ο άνθρωπός του ήταν δυο διαφορετικά πλάσματα φτιαγμένα να αγαπούν ο ένας τον άλλο. Κι αν για κάποια μέσα που αναπαρήγαγαν με ελαφρότητα την είδηση του συγκεκριμένου θανάτου υπονοείται ότι η ζωή συγκεκριμένων ομάδων συνανθρώπων μας έχει μικρότερη αξία, να πούμε ότι, τουλάχιστον για το Σνούπι, η απώλεια του συντρόφου του ισούται με το βάρος όλου του κόσμου.

Πάντως ο συγκεκριμένος σκύλος δεν έχει μεγαλύτερη ενσυναίσθηση από τα υπόλοιπα ζώα και δεν διαφέρει σε τίποτα από όλους τους υπόλοιπους σκύλους που χάνουν το σύντροφό τους. Μόνο το τελευταίο τρίμηνο υπήρξαν στην πόλη μας τουλάχιστον δύο ακόμα περιστατικά σκύλων που εγκαταλείφθηκαν έξω από μια κλειστή πόρτα, όταν έχασαν τον άνθρωπό τους και ήταν βάρος στους συγγενείς.

Εξάλλου, όλη η ιστορία της ανθρωπότητας είναι γεμάτη παραδείγματα αφοσίωσης και βαθιάς αγάπης των σκύλων προς τους συντρόφους τους. Το γνωρίζουμε ήδη από τα ομηρικά έπη, το επιβεβαιώνουν και οι αρχαιολογικές ανασκαφές. Στη νεκρόπολη της Ελεύθερνας μπορεί να δει κανείς το «σκύλο που πέθανε από λύπη», περιμένοντας δίπλα στο νεκρό σύντροφό του.

Γιατί μας συγκινεί τόσο πολύ η αντίδραση ενός σκύλου που χάνει τον άνθρωπό του; Ο Ricky Gervais το απαντά με μία πρόταση στην τελευταία του σειρά «After Life». Μιλώντας στο σκύλο του λέει «Σε αγαπάω τόσο πολύ που δεν θέλω να πεθάνω πριν από ‘σένα» κι αυτό είναι μια αλήθεια, τόσο σοκαριστική όσο και οικουμενική, που μόνοι όσοι συμβιώνουν με ζώα μπορούν να καταλάβουν.

Γιατί οι άνθρωποι, ακόμα και σε στιγμές ύστατου πόνου ή μαρτυρίου, είναι σε θέση, ή τουλάχιστον προσπαθούν, να συλλάβουν το πλαίσιο του συγκεκριμένου βιώματος. Σκέψεις, ιδέες, αναμνήσεις, όλα λειτουργούν σαν βάλσαμο στις στιγμές της ύστατης αγωνίας. Οι άνθρωποι, εν αντιθέσει με τα ζώα, «κατασκευαστικά» είναι προικισμένοι με το πλεονέκτημα των ιδεών και των λέξεων, με άλλα λόγια διαθέτουν το μηχανισμό να δώσουν νόημα στο πένθος τους.

Τι συμβαίνει όμως στο μυαλό των ζώων εκείνες τις βασανιστικές ώρες, τη στιγμή που δεν είναι προικισμένα με καμία διανοητική άμυνα και κανένα έλλογο αντίβαρο που θα τα βοηθούσε να υπομείνουν τον πόνο ή το πένθος τους;

Κανείς μας δεν γνωρίζει εάν, υπό συνθήκες πόνου, οι άνθρωποι υποφέρουν περισσότερο από τα ζώα. Αυτό ενδεχομένως να οφείλεται στο ότι, από ένα συγκεκριμένο σημείο και μετά, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πλήρως την πραγματικότητα των δεινών κάποιου άλλου, ανθρώπου ή ζώου.

Ο άνθρωπος του Σνούπι τον αγαπούσε πολύ μα πέθανε πριν από αυτόν. Ο Σνούπι θα τον περιμένει για πάντα και το κενό του δεν θα αναπληρωθεί ποτέ. Θα φροντίσουμε τουλάχιστον να ζήσει με όση αγάπη και φροντίδα του αξίζει.

                                                     Σύλλογος “η προστασία των ζώων”