Πριν λίγους μήνες δεχτήκαμε ένα τηλεφώνημα από την κα Βέρα Κοντού,που διδάσκει στο Δ2 τμήμα του 8ου δημοτικού σχολείου Χανίων προκειμένου να συνεργαστούμε σε μια εκπαιδευτική δράση στα πλαίσια του προγράμματος “Έτσι μαθαίνω καλύτερα” σε συνεργασία με το Πολυτεχνείο Κρήτης.
Αρχικά τα παιδιά μετέφεραν τις ιδέες τους στην ομάδα του Πολυτεχνείου και εκείνοι ανέλαβαν να φτιάξουν σπιτάκι,ταΐστρα και ποτίστρα για τα ζώα.
Όταν ολοκληρώθηκε το πρότζεκτ,όλη η τάξη προετοιμάστηκε για τη φιλοξενία ενός αδέσποτου στην τάξη με τη σύμφωνη γνώμη των γονέων.
Αφού επισκεφτήκαμε τα παιδιά και έγινε η παρουσίαση του προγράμματός μας,έφτασε η ώρα να υποδεχτούν το ζώο που θα αναλάμβαναν από κοινού με σκοπό να φιλοξενηθεί στο σχολείο και να κερδίσουν ένα μεγάλο στοίχημα:Nα του βρουν οικογένεια!!!!
Έτσι ξεκίνησε το πρόγραμμα Μελίντα,αφού το ζώο που επιλέξαμε να πάει στο σχολείο,ήταν η έξι πλέον μηνών Μελίντα μας,ένα από τα κουτάβια της Σαρλίζ, που τη φιλοξενούσαμε ακόμα,μαζί με τον αδερφό της το Γκασπάρ,καθώς ήταν μεγαλόσωμη και δεν υπήρχε ενδιαφέρον υιοθεσίας.
Η μικρή θα έμενε στο σχολείο και είχε εξασφαλιστεί η φιλοξενία της από οικογένειες των μαθητών,όταν ήταν κλειστό.
Η υποδοχή που μας επεφύλαξαν ήταν συγκινητική,η τάξη είχε μεταμορφωθεί σε ένα play room για τη σκυλίτσα,με σπιτάκι,μπολάκια φαγητού και νερού,άπειρα παιχνίδια και λιχουδιές ενώ η αρχική προσέγγιση των παιδιών για να μην τρομάξει η σκυλίτσα,αποδείκνυε τη δουλειά που είχε γίνει από την εκπαιδευτικό.
Η Μελίντα ήταν παντού…
Στο μάθημα,στο διάλειμμα,στις εκδρομές,στις βόλτες στο πάρκο,χαλαρή και χαρούμενη και απολάμβανε την αγάπη όλων των παιδιών,ακόμα και αυτών που στην αρχή ήταν διστακτικά ή φοβόταν…
Κανονίστηκε επίσκεψη στο κτηνιατρείο Καμπουράκη-Βαλυράκη,όπου έκανε το τρίτο της εμβόλιο,έμαθαν για τη φροντίδα των ζώων και την απαραίτητη κτηνιατρική περίθαλψη και τους μίλησαν για τη στείρωση και το τσιπάκι.
Τη μέρα που επισκέφτηκαν το κτηνιατρείο,είχαμε πάει και τον δίδυμο αδερφό της,το Γκασπάρ για επαναληπτικό εμβόλιο και τα παιδιά ενθουσιάστηκαν από τη χαρά που είχαν τα σκυλάκια όταν συναντήθηκαν και τα παιχνίδια τους.
Τα σχολεία έκλειναν και είχαμε μεγάλη αγωνία για το αποτέλεσμα της δράσης.
Θα κέρδιζαν τα παιδιά το στοίχημα;
Θα έβρισκε οικογένεια η Μελίντα;
Και το θαύμα έγινε…
Βρέθηκαν δύο οικογένειες που διεκδικούσαν τη Μελίντα…
Και εκεί τα παιδιά μας εξέπληξαν για άλλη μια φορά….
Συνεννοήθηκαν με τις οικογένειές τους και αποφάσισαν ότι η μία οικογένεια θα υιοθετούσε τη Μελίντα και η άλλη το Γκασπάρ!!!!!!
Έγινε το πρώτο συμβόλαιο υιοθεσίας στην τάξη όπου τα παιδιά δεσμεύτηκαν για τη φροντίδα τους και ακολούθησε συνάντηση με τους γονείς για την τοποθέτηση microchip στο κτηνιατρείο.
Στις 10 Ιούνη παρευρεθήκαμε στο Πολυτεχνείο όπου έγινε η συνολική παρουσίαση του προγράμματος
“Έτσι μαθαίνω καλύτερα” ,βραβεύσαμε τους μαθητές απολαύσαμε την παρουσίασή τους ενώ έκλεισαν με ένα υπέροχο τραγουδιστικό και χορευτικό κομμάτι που μας συγκίνησε.
Ήταν μια ανεπανάληπτη εμπειρία!!!!
Στο επανειδείν…
Τι λέει η κα Κοντού για τη δράση:
- “…Πώς άραγε μπορείς να περιγράψεις με λέξεις ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που βασίζεται στο συναίσθημα…Ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που στοχεύει στη συναισθηματική νοημοσύνη, σε αξίες ανθρωπισμού, στην ανιδιοτελή προσφορά και στο αίσθημα ευθύνης…Πώς να μεταδώσεις τη συγκίνηση και την περηφάνια που νιώθεις για τους μικρούς σου μαθητές που πετυχαίνουν τους στόχους έναν προς έναν, ενώ τα μάτια τους ξεχειλίζουν από ενθουσιασμό και αγάπη…Κι εκείνους που μέχρι τώρα έμοιαζαν να έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, που δεν τα πάνε τόσο καλά στη γλώσσα ή στα μαθηματικά, να βρίσκουν τη θέση τους στην ομάδα και να κερδίζουν τονσεβασμό όλων…Πόσα αλήθεια επιτυγχάνονται με τη συνεργασία σχολείου, οικογένειας και φορέων όπως ο Φιλοζωικός Σύλλογος Χανίων και το Πολυτεχνείο Κρήτης …Κι όλα αυτά με πρωταγωνιστές δυο μάτια …φοβισμένα στην αρχή…χαρούμενα και παιχνιδιάρικα στη συνέχεια…Μέσα από την υιοθεσία ενός αδέσποτου σκύλου, της Μελίντας, μέσα από τα δώρα που πήραμε και δώσαμε, γίναμε απλά καλύτεροι άνθρωποι…Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους βοήθησαν να ζήσουμε αυτό το παραμύθι…Η δασκάλα της Δ2 τάξης του 8ου Δημ.ΣχολείουΒέρα Κοντού”.
. - το τραγούδι των παιδιών…
Μια φορά κι έναν καιρό
στο 8ο δημοτικό
είκοσι μικρά παιδιά
ευχή εκφράζουν δυνατά!
« Μακάρι να μπορούσαμε
να είχαμε παρέα
ένα σκυλάκι αδέσποτο!
Αχ! Τι ωραία ιδέα! »
Το ένιωσε η δασκάλα τους
πως βγαίνει απ’ την καρδιά τους
τον σύλλογο φιλόζωων
κάλεσε ευθύς και…νάτους!
Μ’ ένα σκυλάκι αγκαλιά,
Μελίντα το φωνάζουν.
Πόσο πιο όμορφα μεμιάς
στην τάξη όλα μοιάζουν!
Παιχνίδια, βόλτες, αγκαλιές
χορτάσαμε μαζί της
όλους μας έφερε κοντά
σαν να’ τανε μαγνήτης!
Εμβόλιο της κάναμε
και στο κτηνιατρείο
τόσο γλυκειά … τόσο ήσυχη…
της δώσαμε βραβείο!
Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά
στην τάξη Δ2,
ένα σπιτάκι φτιάχνεται
πού;… Στο Πολυτεχνείο!
Ακούσαν τις ιδέες μας
είδαν το σχέδιό μας
για κάθε αδέσποτο μικρό
που θα’ ρθει στο σχολειό μας.
Ωραία ακούγονται όλα αυτά,
μα το σχολείο κλείνει.
Και τώρα η Μελίντα μας;
Σε ποιο σπίτι θα μείνει;
Δύο φωνές ακούγονται:
του Γιώργου και του Ηλία:
« Κυρία, θα το πάρω εγώ,
χωρίς αμφιβολία!»
Και ο αγώνας έληξε
με ισοπαλία…σκύλων,
αφού η λύση βρέθηκε
μεταξύ των δύο φίλων.
Γιατί…δε σας το είπαμε…
Έχει αδερφό η Μελίντα,
που είχε μείνει μοναχός
σαν σε θεάτρου κουίντα.
Πολλά ματάκια γύρω μας
ζητούν υιοθεσία.
Σαν τη Μελίντα ή τον Γκασπάρ
δεν έχει σημασία.
Κι έτσι το παραμύθι μας
χαρούμενα τελειώνει
όμως αυτό που ζήσαμε
για πάντα μας ενώνει!
Τα παιδιά του Δ2 8ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων
Leave A Comment
You must be logged in to post a comment.