Βρέθηκε βαριά τραυματισμένη στην Αγυιά Χανίων.Είχε ελάχιστες εως μηδενικές πιθανότητες να ξαναπερπατήσει, γιατί ήταν τραυματισμένη και εγκαταλελλειμένη πολλές μέρες.Αποφασίσαμε να της δώσουμε μια ευκαιρία και να μην προχωρήσουμε σε ακρωτηριασμό.
Η απόφασή μας αυτή σήμαινε καθημερινές επισκέψεις στον κτηνίατρο για αλλαγές,ένα άτομο να τη φιλοξενήσει και να είναι διατεθειμένο να αφιερώνει πολύ χρόνο καθημερινά και -το σημαντικότερο- τη συνεργασία της Άλκηστης.
Μέλος μας ανέλαβε τη φροντίδα της Άλκηστης,παρόλο που ο χρόνος του είναι περιορισμένος.Τη μεταφορά στο γιατρό τη μοιράστηκε με άλλο μέλος και οι πρώτες πολύ δύσκολες μέρες,αποτελούν παρελθόν.
Η σκυλίτσα όμως είναι αποφασισμένη να ξαναπερπατήσει.Μετά το πρώτο πολύ δύσκολο δεκαπενθήμερο απομόνωσης με το κολλάρο,αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε την αντίδρασή της χωρίς αυτό και να τη βγάλουμε από την απομόνωση και να μεταφερθεί στο καθιστικό.Μια λάθος κίνηση θα ήταν επιζήμια,καθώς δεν έπρεπε να πειράζει καθόλου τις πληγές της.
Μαζέψαμε τα χαλιά για να μην μπερδευτεί πουθενά και την παρακολουθούσαμε.
Η Άλκηστη όμως αντιλήφθηκε αμέσως ότι γλύφω πληγές=κολλάρο και δεν ασχολήθηκε καθόλου και το κολλάρο αποτέλεσε πολύ γρήγορα παρελθόν.
Από τη μέρα της ενσωμάτωσής της,η αλλαγή ήταν θεαματική και στη διάθεση αλλά και στην υγεία της.
Πριν τέσσερις μέρες έκανε και τα πρώτα της βήματα.Το κορίτσι μας,δειλά στην αρχή και πιο αποφασιστικά μετά,άρχισε να πατάει το ένα ποδαράκι της και τώρα αλωνίζει.
Σε δύο τρεις μέρες θα αφαιρέσουμε και το νάρθηκα από το ένα πόδι,αφού έχουμε πλήρη αποκατάσταση ενώ οι πληγές στο δεύτερο πόδι επουλώνονται θεαματικά.Μειώνονται έτσι και οι πιθανότητες της οστυομελίτιδας που ήταν και το κύριο αίτιο του ακρωτηριασμού καθώς η μόλυνση ήταν πολύ εκτεταμένη.
Ο κίνδυνος δεν έχει ξεπεραστεί ακόμη,αλλά είμαστε αισιόδοξοι.Αυτή τη βδομάδα θα αφαιρέσουμε και τον έναν ήλο.
Το σίγουρο είναι ότι η Άλκηστη θέλει να ξανατρέξει.Και θα τη βοηθήσουμε όσο μπορούμε.
Έιναι πολύ ήσυχη και υπάκουη,δεν ξέρουμε πως είναι η φωνή της, αλλά σίγουρα ξέρουμε ότι είναι τρομερή..λιχούδα!!!
Ευχαριστούμε πολύ την κτηνίατρο κα Μαρουλάκη που φιλοξένησε αφιλοκερδώς στο κτηνιατρείο την Άλκηστη τις πέντε ημέρες που έπρεπε να παραμείνει σε απόλυτα περιορισμένα χώρο και μας παραχώρησε ένα κλουβάκι και την Ελευθερία και τη Μάνια από το κτηνιατρείο του κυρίου Ξανθουδάκη για την οικονομική και πρακτική βοήθεια που μας πρόσφεραν για την αντιμετώπιση της πολυδάπανης θεραπείας της.
Καί έχουμε ακόμα δρόμο…..
Η ιστορία της Άλκηστης δεν είναι μοναδική.
Όλα τα μέλη μας περιθάλπτουν ένα ή περισσότερα παρόμοια περιστατικά.Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι όμως τι γίνεται μετά.Τα ζώα θεραπεύονται,κοινωνικοποιούνται αλλά παραμένουν στα “αζήτητα”,είτε γιατί έχουν κάποια αναπηρία είτε γιατί δεν είναι μικρές χνουδωτές μπαλίτσες, αλλά ενήλικα ζώα,πολλές φορές μεγαλύτερα από 5 ετών.
Εμείς τους δίνουμε την ευκαιρία αλλά εξαρτάται από όλους εσάς, οι ιστορίες αυτές να έχουν αίσιο τέλος καθώς η παραμονή τους στα σπίτια των μελών μας,μειώνει δραματικά τις πιθανότητες να αναλάβουμε και άλλα….Ο Κουδούνας μας,η Σμαράγδα,η Λούσι και τόσα άλλα ακόμη περιμένουν τη δική τους οικογένεια.
Διαβάστε επίσης
Leave A Comment
You must be logged in to post a comment.