Υπάρχουν και πολύ καλές στιγμές…Επειδή τίποτα δεν είναι μόνο μαύρο….

Από αρχές Απριλίου, όλοι οι εθελοντές φιλόζωοι ζουν ένα δράμα.. κουτάβια παντού, σκορπισμένα στα πάρκα, σε σχολεία, στα σούπερ μάρκετ, στις παραλίες, και φυσικά.. στις Εθνικές οδούς. Τα πρώτα κουτάβια τα μαζεύουμε, τα περιθάλπουμε, τα φιλοξενούμε, προσπαθούμε να βρούμε υπεύθυνα άτομα να τα υιοθετήσουν.. τα επόμενα όμως.. απελπισία και αδυναμία ..

Oι καλές υιοθεσίες έχουν περιοριστεί τα τελευταία χρόνια και ο κύκλος των γνωστών μας -υποψηφίων κηδεμόνων-έχει στενέψει επικίνδυνα αφού όλοι γύρω μας,φίλοι,συγγενείς παππούδες και γιαγιάδες έχουν πειστεί και έχουν υιοθετήσει ένα ή και περισσότερα αδεσποτάκια.Χρειάζεται υπομονή και επιμονή και το σημαντικότερο χώρος φιλοξενίας ώστε να έχουμε το χρόνο να βρούμε υπεύθυνους κηδεμόνες και τα ζωάκια να αποκτήσουν τη δική τους οικογένεια για να συνεχίσουν να ζουν ευτυχισμένα.Κάθε ζωάκι που υιοθετείται αποτελεί μια ηθική ικανοποίηση για τους εθελοντές και κάθε νέο που μαθαίνουμε αφού συνεχίζουμε να έχουμε επαφή με την οικογένεια μας χαροποιεί ιδιαίτερα….

και το καθένα έχει τη δική του μοναδική ιστορία…

Η ΣΑΜΠΑ

Πριν από ένα μήνα περίπου, ένα ζευγάρι Πολωνών βρήκαν μια κουταβίτσα στην Εθνική οδό στο ύψος του Πλατανιά.. παρόλο που ήταν γεμάτη ψύλλους την μάζεψαν και μας πήραν τηλέφωνο.. Τι να τους πούμε; Ότι υπάρχουν κουτάβια παντού; Να την παρατήσουν εκεί που την βρήκαν; Ότι αδυνατούμε να φιλοξενήσουμε άλλο ένα κουτάβι στα σπίτια μας; Ότι πέρα από το να τρέχουμε όλη μέρα εθελοντικά, πρέπει να εργαστούμε κιόλας για να ζήσουμε και να ζήσουμε και όλα αυτά τα ζωντανά για τα οποία ελάχιστοι (και σίγουρα όχι οι αρμόδιοι) ενδιαφέρονται;

Ευτυχώς, εκεί που απελπίζεται κανείς και είναι έτοιμος να σηκώσει τα χέρια ψηλά, γίνεται κάτι μαγικό και παίρνει θάρρος.. Στον δρόμο μας βρέθηκε ο Κωνσταντίνος, ένας νεαρός φοιτητής που είχε αποφασίσει να υιοθετήσει ένα σκυλάκι.. Είχαμε κάνει όλες τις σχετικές συζητήσεις περί υπευθυνότητας υιοθεσίας ενός ζώου, ξέραμε ότι είναι κατάλληλος ανάδοχος, αλλά δεν γνωρίζαμε αν θα θέλει αυτή την μικρούλα,καθώς είχε εκφράσει την αρχική επιθυμία να υιοθετήσει ένα μικρόσωμο σκυλάκι! Τον παρακαλέσαμε λοιπόν να φιλοξενήσει την μικρή για λίγες μέρες, μέχρι να σκεφτούμε τι θα κάνουμε. Ο Κωνσταντίνος ήταν πολύ ευγενικός, προσφέρθηκε να βοηθήσει και ήρθε να συναντήσει την μικρή και τους Πολωνούς.. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά, κάρμα, όπως θέλετε πείτε το… Δεν είχε σημασία,ούτε το μέγεθος,ούτε το χρώμα,ούτε τίποτα….Η μικρή βαφτίστηκε Saba, με νονούς την Magda και τον Jacek και περνάει τέλεια με τον Κωνσταντίνο.. Τους είδαμε στο αντιρατσιστικό που ήρθαν για μας χαιρετίσουν και χαρήκαμε ιδιαίτερα..

Ο ΑDAM

Kάποιο πρωί ο Αδάμ πήγε στο χωράφι του,κοντά στις φυλακές της Αγιάς, να μαζέψει πορτοκάλια και τον περίμενε μια έκπληξη!!!Τέσσερα κουταβάκια πήγαιναν πέρα δώθε στο χωράφι και μόλις τον είδαν τον πλησίασαν αμέσως.Παρόλο που ήδη έχει τρία σκυλάκια,δέχτηκε να τα φιλοξενήσει..

Ο…αρχηγός της παρέας και λίγο καπετάν Φασαρίας ήταν η αδυναμία του Αδάμ.Τιμής ένεκεν λοιπόν,τον βαφτίσαμε ΑDAM-για να μη μπερδευόμαστε.

Τα αδερφάκια του υιοθετήθηκαν πρώτα.Ο ΑDAM υιοθετήθηκε από μια εξαιρετική οικογένεια που έχει ακόμη ένα θηλυκό σκυλάκι και έχει πάλι σύμμαχο για τις τρέλλες και τις σκανταλιές του…Ο Αδάμ βρήκε την Εύα του και την απόλυτη ευτυχία…

SUNNY η μικρή μας ηλιαχτίδα….

Τον Απρίλιο, μια κυρία στη Ν. Χώρα είχε βρει μια κουταβίτσα, την οποία συμπάθησε πολύ αλλά δεν μπορούσε να κρατήσει.. Η Δήμητρα πήγε και την φωτογράφισε για να την προωθήσουμε για φιλοξενία και υιοθεσία, η Χρύσα την φιλοξένησε ένα βράδυ, μετά την ανέλαβε η Κλειώ (την οποία υπερευχαριστούμε), συγκατοίκησε για λίγο σε ένα… δικηγορικό γραφείο με την πιτμπουλίτσα μας από το Γεράνι όπου ενημερώθηκε και…. για τα δικαιώματά της και μετά την πήρε η Ιουλία.. Όλα αυτά για να είναι ασφαλής μέχρι να πάει στο καινούργιο της σπίτι, στην Ruby η οποία όπως βλέπετε, άρχισε κιόλας να την κακομαθαίνει!

Μπορεί να κάνει κι αλλιώς;

Η μικρή έμαθε τους νόμους πολύ γρήγορα…Μερικούς τους έφαγε κιόλας για να είναι σίγουρη ότι θα περάσουν στο DNΑ της!!!!

o Aρκούρος που έγινε…Στέλλα…

Όταν μας ειδοποίησαν για το τραυματισμένο κουταβάκι των Αγίων Αποστόλων και πήγαμε και το πήραμε,αυθόρμητα τον βαφτίσαμε Αρκτούρο,χωρίς να ελέγξουμε το φύλο του.Ήταν μια μικρή χνουδωτή μπαλίτσα όπως τα νεογέννητα αρκουδάκια.Στην πορεία διαπιστώσαμε ότι ο Αρκτούρος τελικά ήταν …Αρκτούρα αλλά το είχαμε συνηθίσει.Συμβαίνουν κι αυτά.Δε φαινόταν να την ενοχλεί καθόλου.

Η Αρκουδίτσα μας υιοθετήθηκε από ένα ζευγάρι γερμανών που είδαν τη φωτογραφία της και ενθουσιάστηκαν.Η Στέλλα -πλέον- έκπαιδεύεται- και είναι ένα σκυλί για διαβητικούς.Στην τελευταία επικοινωνία μας μας έγραψαν:

 “Η Στέλλα είναι πολύ καλά στην οικογένειά της. Είναι ένα σκυλί για διαβητικούς. Η be frauchen έχει διαβήτη και η Στέλλα εκπαιδεύεται. Αυτός είναι ένας πολύ ωραίος στόχος για ένα σκυλί. Το παιδί μας που είναι 8 χρονών τα πάει εξαιρετικά καλά μαζί της γιατί είναι πολύ φιλικό σκυλί. Σας έχουμε στείλει βίντεο της Στέλλας/Αρκτούρη!”

Και φυσικά χαιρόμαστε που μαθαίνουμε νέα της Φλόγας μας,του Ρούμι που τον συναντάμε σχεδόν κάθε μέρα να κάνει τη βόλτα του στο λιμάνι μαζί με το Σπύρο,της Μάρμως της βαρελοσκυλίτσας,της Νεφέλης,του Ορέστη μας και τόσα άλλα….

ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΑ!!!!!!!