Καθημερινά εγκαταλείπονται από ανεύθυνους κηδεμόνες,εκατοντάδες κουτάβια,γατάκια και ενήλικα ζώα,αυξάνοντας τον αριθμό των αδέσποτων με γεωμετρικό ρυθμό και δημιουργώντας τεράστια προβλήματα και σε αυτούς που προασπίζονται τα δικαιώματά τους,αλλά και σε αυτούς που τους ενοχλεί η ύπαρξή τους και διαμαρτύρονται ή -το χειρότερο-προβαίνουν σε εγκληματικές ενέργειες.
Υπάρχει όμως και μια άλλη κατηγορία κηδεμόνων,που ενώ ενδιαφέρονται και αγαπούν τα ζώα τους-με έναν ιδιόμορφο τρόπο- και στενοχωριούνται όταν τα χάσουν για οποιονδήποτε λόγο,δεν λαμβάνουν τις απαραίτητες προφυλάξεις για να ελαχιστοποιήσουν τις πιθανότητες.
Πολλοί κηδεμόνες-λόγω έλλειψης χρόνου ή βαρεμάρας-ενώ κατανοούν ότι το ζώο πρέπει να κάνει βόλτα,καταφεύγουν στην εύκολη λύση να ανοίγουν την πόρτα και να το αφήνουν να κυκλοφορεί ελεύθερο και μετά να επιστρέφει στη βάση του.
Αυτή η ενέργεια ελλοχεύει πολλούς κινδύνους γιατί το ζώο μπορεί να μην επιστρέψει ποτέ,γιατί λ.χ. είναι αστείρωτο και ακολουθεί άλλα σκυλάκια (και ευθύνεται για τη δημιουργία νέων αδέσποτων),πέφτει θύμα τροχαίου ή δηλητηρίασης ή -το καλύτερο σενάριο-το βρίσκει κάποιος και το υιοθετεί ή καταλήγει ένα ακόμα βαρελόσκυλο.Να προσθέσουμε επίσης ότι αυτό δημιουργεί επιπλέον προβλήματα στους γείτονες γιατί αφενός μεν, μπορεί το ζώο να αντιδράσει περίεργα στους περαστικούς ή να έχουν απλά ζωοφοβία,αφετέρου δε, δεν είναι υποχρεωμένοι να μαζεύουν αυτοί τα περιττώματα του ζώου μας-γιαυτό και ο νομοθέτης έχει προβλέψει την επιβολή προστίμου.
Υπάρχει επίσης και η περίπτωση το ζώο να διαφύγει της προσοχής μας,παρόλο που κάνουμε τα πάντα για να το προστατεύουμε.
Ποιές είναι οι ενέργειες που κάνουμε;
Kαταρχάς το ζώο πρέπει να έχει ηλεκτρονική σήμανση-εκτός από το ότι είναι πλέον υποχρεωτική δια νόμου,αλλά δεν το κάνουμε μόνο γι’αυτό-βοηθάει και αυτούς που πιθανόν το βρουν και το πάνε στον κτηνίατρο ή επικοινωνήσουν με κάποιο φιλοζωικό σωματείο να εντοπίσουν τον κηδεμόνα και το ζώο να επιστρέψει ασφαλές και χωρίς ταλαιπωρίες στον χώρο του.Μεγάλος αριθμός των κυνηγόσκυλων που φέρουν μικροτσίπ,δεν είναι καταχωρημένα αλλά τοποθετούνται επειδή το επιβάλλει ο νόμος.
Επειδή όμως συχνά συναντάται το φαινόμενο να εντοπίζονται ζώα με σήμανση αλλά ο αριθμός είναι ακαταχώρητος,θερμή παράκληση,οι κηδεμόνες να ΑΠΑΙΤΟΥΝ την καταχώρησή του στη βάση δεδομένων από τον κτηνίατρό τους και να το ελέγχουν ότι έχει γίνει.
Επίσης όλα τα ζώα που αγοράζονται από petshop ή εκτροφείς,παρόλο που έχουν σήμανση από τους εκτροφείς,ΔΕΝ είναι καταχωρημένα-αφού δεν έχουν κηδεμόνα- και θα πρέπει ο νέος κηδεμόνας,μόλις τα πάρει να πάει στον κτηνίατρο και να τα καταχωρήσει στο όνομά του.
Kάποιοι επαναπαύονται γιατί έχουν ταμπελάκι με τα στοιχεία τους,αλλά αυτό δεν αποτελεί από μόνο του ασφάλεια,αφού το ταμπελάκι είναι εύκολο να κοπεί ή να αποσπαστεί ακόμη και σε ένα παιχνίδι με άλλο ζώο ή με κάποιον σκυλοκαυγά.
Όταν χάσουμε το ζώο μας θα πρέπει να ενημερώσουμε καταρχάς τον κτηνίατρό μας,τα φιλοζωικά σωματεία και καλό θα ήταν να βάζαμε αγγελία και στον τοπικό τύπο.
Το δεύτερο λάθος που κάνουν οι κηδεμόνες είναι να μη στειρώνουν ή να μην προφυλλάσσουν τα ζώα τους και να υπάρχουν πολλές ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες.Μπορεί να μην εγκαταλείπουν τα κουτάβια,αλλά όταν είναι σε ηλικία να δοθούν,πολλές φορές τα δίνουν χωρίς ιδιαίτερο έλεγχο στους ενδιαφερόμενους,δεν κρατάνε επαφή με τους υποψήφιους κηδεμόνες και τα κουταβάκια είτε δεν ευζωούν,είτε καταλήγουν αδέσποτα μετά από λίγο καιρό και προστίθενται στον ήδη μεγάλο αριθμό των υπάρχοντων ζώων.
Υπερβολές θα πει κάποιος,αλλά αυτή είναι μια πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά και χάνονται πολλά ζωάκια που θα μπορούσαν να επιστρέψουν σπίτι τους.
Σαν σύλλογος,δεν έχουμε τη δυνατότητα περισυλλογής αδέσποτων αλλά περιθάλπτουμε μεγάλο αριθμό άρρωστων και τραυματισμένων.Έχουμε αντιμετωπίσει πολλά περιστατικά που μας δημιουργούν πολλά ηθικά διλήμματα,αλλά δεν έχουμε αρμοδιότητα να δώσουμε λύση,ούτε μπορούμε να ξέρουμε ποια είναι η καλύτερη.Μερικά παραδείγματα θα κάνουν πιο κατανοητά τα παραπάνω.
Χάνει κάποιος το ζώο του,δεν έχει σήμανση και το βρίσκουμε τραυματισμένο,καθώς σε μια από τις βόλτες του,έπεσε θύμα τροχαίου.Το περιθάλπουμε-αφού το αναρτήσουμε μήπως το έχασε κανείς και ρωτήσουμε τους κτηνιάτρους αν το αναγνωρίζουν- και μετά π.χ. από 6 μήνες δίνεται για υιοθεσία,απολύτως ελεγχόμενη και το ζώο ευζωεί.
Κάποια μέρα το βλέπει ο παλιός κηδεμόνας και το αναγνωρίζει και το διεκδικεί,χωρίς κανένα αποδεικτικό κηδεμονίας.Δεν υπάρχει λόγος αμφισβήτησης ότι και πριν ευζωούσε-μπορεί να το βεβαιώσουν οι γείτονες,αλλά ο νέος κηδεμόνας που το έχει αγαπήσει και το έχει κάνει μέλος της οικογένειας του δεν θέλει να το αποχωριστεί.Ο νόμος τον καλύπτει,γιατί μπορεί να αποδείξει την κηδεμονία του.Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμη περισσότερο,αν το έχει βρει ο ίδιος,έχει αναλάβει την περίθαλψη,έχει ξενυχτήσει μέχρι να αποθεραπευτεί και έχει δεθεί πολύ μαζί του γιατί έχει αφιερώσει πολύ χρόνο,αλλά και χρήμα.
Υπάρχει περίπτωση επίσης να συμβεί το ίδιο και ενώ έχει σήμανση να μην είναι καταχωρημένο και δημιουργούνται δύσκολες καταστάσεις γιατί και οι δύο αγαπούν το ζώο,αλλά η άγνοια του πρώτου κηδεμόνα,του έχει στερήσει το ζώο και πολλές φορές καταφεύγουν στη δικαιοσύνη.
Το τελευταίο που συναντάται συχνά είναι κάποιοι να αναγνωρίσουν το κουτάβι που έδωσαν οι ίδιοι για υιοθεσία αλλά να μην ξέρουν τα στοιχεία του νέου κηδεμόνα γιατί η ανταλλαγή έγινε στο δρόμο.
Όσοι λοιπόν αγαπάμε τα ζώα μας,ας φροντίσουμε να τα προστατεύουμε όσο μπορούμε και να σεβόμαστε και το διπλανό μας…
Έφη Τσεκμέζογλου
Διαβάστε επίσης
Leave A Comment
You must be logged in to post a comment.