Λίγα λόγια για τα ζώα του Δημοτικού Κήπου…

Δυο εβδομάδες σχεδόν από την απομάκρυνση των κρητικών αιγάγρων και των παγωνιών από τον Δημοτικό Κήπο, αφού ξεσηκώθηκε – όχι απαραίτητα για τους σωστούς λόγους – η τοπική κοινωνία,όλα φαίνεται να έχουν πάρει τον …δρόμο τους, προς την αέναη αναπαραγωγή και κακοποίηση -δια της αιχμαλωσίας- των άγριων ζώων που επί εξήντα και πλέον έτη διαβιούσαν στα κλουβιά του Δημοτικού μας Κήπου.

Όταν έγινε γνωστό ότι για να γίνουν εργασίες ανάπλασης στον Δημοτικό Κήπο, τα ζώα θα έπρεπε να απομακρυνθούν, στη μία-και μοναδική- συνάντησή μας με εκπροσώπους του Δήμου εκφράσαμε και δια ζώσης τις θέσεις μας, ότι θα έπρεπε δηλαδή να διασφαλιστούν οι συνθήκες ευζωίας των συγκεκριμένων ζώων, τα οποία δυστυχώς έχουν ζήσει ολόκληρη την ζωή τους σε συνθήκες αιχμαλωσίας, αλλά και να μπει ένα οριστικό τέλος στην κακοποίησή τους, με την μη περαιτέρω αναπαραγωγή τους, είτε δια της στείρωσης ή του διαχωρισμού των θηλυκών από τα αρσενικά. Υπήρξε τότε η δέσμευση της Δημοτικής Αρχής ότι θα επεδίωκε την συνεργασία με τους φιλοζωικούς φορείς για τον σκοπό αυτό.

Δεν μπορούμε να πούμε ότι εκπλαγήκαμε που η δέσμευση αυτή αθετήθηκε, όπως δεν εκπλαγήκαμε και από την κυνική τοποθέτηση εκπροσώπου της Διεύθυνσης Δασών Χανίων, αρμόδιας υπηρεσίας για την προστασία της άγριας ζωής του τόπου μας, ο οποίος δήλωσε ότι η αρχική πρόταση ήταν η σφαγή (!) των κρι κρι και δε δίστασε μάλιστα να ειρωνευτεί τα φιλοζωικά σωματεία, τα οποία αποτελούν τον μοναδικό, όπως στην πράξη αποδεικνύεται, πυλώνα στην προστασία των ζώων στην χώρα μας, προτείνοντας να …ανταλλάξουμε τους κρητικούς αιγάγρους του Κήπου, με «πρωτογενές υλικό» που θα μας πρόσφεραν από τα Θοδωρού ή τα Λευκά Όρη, ως εάν η άγρια ζωή της Κρήτης είναι ιδιοκτησία τους! Μιλάμε εξάλλου για την ίδια υπηρεσία που είχε κάποτε εγκαταλείψει στο φαράγγι της Σαμαριάς, κατά την διάρκεια του βαρύ χειμώνα, ένα γέρικο και τυφλό άλογο, τις υπηρεσίες του οποίου απλά δεν χρειάζονταν πια.

Όταν άρχισαν να διακινούνται τα διάφορα σενάρια για την τύχη των ζώων του Κήπου, ήρθαμε εκ νέου σε επικοινωνία με τον αρμόδιο αντιδήμαρχο, και εκ νέου λάβαμε την διαβεβαίωση ότι θα υπήρχε μεταξύ μας συνεργασία προκειμένου να διασφαλιστεί η ευζωία τους.

Δεν πέρασαν όμως λίγες μέρες και με φωτογραφίες στο Instagram ο Δήμαρχος, με τον προσφιλή σε αυτόν επικοινωνιακό τρόπο έβαλε τέλος σε κάθε συζήτηση για ενδεχόμενη συνεργασία προς όφελος των ζώων.

Ανακοίνωσε ότι -οι μεν αίγαγροι- θα μεταφερθούν στο Αττικό Πάρκο, σε μια ιδιωτική κερδοσκοπική επιχείρηση, όπου θα συνεχίζεται ο κύκλος της αιχμαλωσίας, καθώς, σύμφωνα με δηλώσεις της υπεύθυνης του Πάρκου, τα ζώα εκεί αναπαράγονται ελεύθερα, και αν περισσεύουν, τα στέλνουν σε άλλα Πάρκα ανά τον κόσμο ενώ τα πτηνά θα μεταφερθούν στο κέντρο περίθαλψης ΑΝΙΜΑ.

Σύμφωνα με την μέχρι τώρα εμπειρία μας γνωρίζουμε ότι στις εγκαταστάσεις της ΑΝΙΜΑ,παραμένουν προσωρινά τα ζώα που χρειάζονται περίθαλψη ,τα οποία όταν αναρρώσουν απελευθερώνονται στη φύση.

Τι θα συμβεί με τα πτηνά του Δημοτικού κήπου τα οποία είναι υγιή αλλά δεν μπορούν να επιβιώσουν στην φύση γιατί γεννήθηκαν στην αιχμαλωσία και δεν ξέρουν να διεκδικούν τροφή ;

Υπήρχε καλύτερη λύση για τα ζώα του Δημοτικού μας Κήπου, την ευζωία των οποίων ο Δήμος έχει τη νομική και πρώτιστα –κατ’ εμάς- την ηθική υποχρέωση να διασφαλίσει; Θα μπορούσαν τα ζώα να μεταφερθούν σε ασφαλή χώρο όπου θα ολοκλήρωναν τον κύκλο της ζωής τους φροντιζόμενα από ανθρώπους με πραγματικό ενδιαφέρον και σεβασμό στην ζωή και την ύπαρξή τους και όχι με σκοπό το κέρδος;

Αυτά είναι ερωτήματα που δεν θα απαντηθούν ποτέ, καθώς, όπως εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε, δεν απασχόλησαν και ποτέ τους αρμόδιους, οι οποίοι φρόντισαν να μας πετάξουν, για μια ακόμα φορά, στάχτη στα μάτια για να βγουν στην συνέχεια ευθαρσώς και να δηλώσουν – με τις πράξεις τους – ότι αποκλείουν την φιλοζωική κοινότητα από οποιαδήποτε συζήτηση.

Η απογοήτευσή μας είναι μεγάλη, καθώς όλες οι προτάσεις και οι παρεμβάσεις μας διαχρονικά για τα ζώα του Δημοτικού Κήπου έπεσαν στο κενό και τα ζώα αυτά και οι απόγονοί τους θα συνεχίσουν, με την υπογραφή του Δήμου Χανίων, να ζουν σε κλουβιά, κάπου ανά την Ελλάδα ή τον κόσμο.

                                           Σύλλογος “η προστασία των ζώων”

Διαβάστε επίσης:

«και στα παιδιά μας τι θα πούμε;» Ιστορίες αιχμαλωσίας ή ελευθερίας…