Κάθε μέρα ενημερωνόμαστε για διάφορα περιστατικά που αφορούν σε άρρωστα ή τραυματισμένα ζώα..Άλλα είναι πιο εύκολα και άλλα απαιτούν μεγάλη φροντίδα και περίθαλψη…Πολλά από αυτά τα ζώα που περιθάλπτουμε,το γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι δεν θα υιοθετηθούν ποτέ…Τη φροντίδα τους τότε την αναλαμβάνουν οι λίγοι εθελοντές μας και αυτά-τα “ξεγραμμένα” ζώα-δεν παύουν καθημερινά να μας εκπλήσσουν με τη θέλησή τους για ζωή…

Η Ίρμα δεν ήταν πάντα αδέσποτη…Βρέθηκε πριν δύο μήνες να περιφέρεται στη Χρυσοπηγή.Είχε έναν τεράστιο όγκο που την ταλαιπωρούσε και οι κηδεμόνες της την εγκατέλειψαν.Όταν ειδοποιηθήκαμε και την πήγαμε στο γιατρό,τα αποτελέσματα δεν ήταν καθόλου ενθαρρυντικά..Ο καρκίνος είχε κάνει μετάσταση στον πνεύμονα και η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη.Το χειρουργείο ήταν ανώφελο και το μόνο που θα έκανε θα ήταν να την ταλαιπωρήσει.Ο όγκος στον πνεύμονα είχε το μέγεθος μανταρινιού.Η κτηνίατρος πρότεινε ευθανασία καθώς το μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής ήταν περίπου ένας μήνας και δεν υπήρχε περίπτωση να επιβιώσει στο δρόμο.Ήταν πολύ κατατονική και φαινόταν δυστυχισμένη.

Τη μέρα που την πήγαμε για ευθανασία,η Ίρμα-λες και το κατάλαβε-ήταν πολύ χαρούμενη,μας έγλυφε,έκανε ζουζουνιές και φαινόταν ένα χαρούμενο σκυλάκι.Μιλήσαμε πολύ ώρα με την κτηνίατρο και αποφασίσαμε να της δώσουμε την ευκαιρία να φύγει “ευτυχισμένη” και μέσα σε πολύ αγάπη όταν πια ο καρκίνος θα την ταλαιπωρεί τόσο πολύ που θα υποφέρει και θα πονάει.Την φιλοξενεί μέλος μας και κάθε μέρα η όρεξή της για ζωή,μας φέρνει δάκρυα στα μάτια.Παίζει όλη μέρα με τα υπόλοιπα σκυλάκια.διεκδικεί το χάδι και την τροφή της και είναι πολύ ευτυχισμένη.’Εχουν περάσει ήδη δύο μήνες και τώρα πια έχει αυξηθεί το προσδόκιμο ζωής της.Η Ίρμα μας,μπορεί να ζήσει και έξι μήνες…Και ίσως να είναι και οι πιο ευτυχισμένοι της ζωής της…Αν τη βρίσκαμε δύο μήνες νωρίτερα,αν ο κηδεμόνας της την πήγαινε στο γιατρό πριν ο καρκίνος κάνει μετάσταση και δεν την εγκατέλειπε,αν είχε χειρουργηθεί τότε,αν,αν….

Αλλά η ζωή δεν είναι δίκαιη…Και η ευτυχία τελικά,είναι μόνο στιγμές…Και η Ίρμα είναι ευτυχισμένη…

Ο Λάρρυ ήταν ένα από τα οκτώ κουτάβια που κάποιοι άφησαν σε μια κούτα στους Αγίους Αποστόλους πριν τρία χρόνια…Μια κούτα από τις αναρίθμητες που αφήνουν καθημερινά,αφού κάποιοι θεωρούν τους Αγίους Αποστόλους το κυνοκομείο των Χανίων.

Τα μεγαλώσαμε με το μπιμπερό και καταφέραμε να δοθούν για υιοθεσία τα πέντε.Ο Λάρρυ και τα δύο αδελφάκια του παρέμειναν στην περιοχή.

Αρχές Φλεβάρη,διαπιστώσαμε ότι ο Λάρρυ δεν ήταν πολύ καλά,ήταν ανόρεχτος και μια μέρα έκανε εμετό.Τον πήγαμε στο γιατρό και η διάγνωση ήταν άσχημη.Είχε λεισμανίωση,που του είχε καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος των νεφρών.Ο αιματοκρίτης του ήταν μόλις 21!!!!Το μέλος μας που τον φρόντιζε από κουτάβι τον φιλοξένησε στο σπίτι του.Ξεκινήσαμε αμέσως θεραπεία και ο γιατρός μας είπε ότι αν ανταποκριθεί τις πρώτες δεκαπέντε ημέρες,ίσως έχουμε ελπίδες..

Τις πρώτες μέρες ο μικρός δεν ανταποκρίθηκε καθόλου…Υπήρχαν στιγμές που δεν ξέραμε αν ζει ή αν πέθανε…Μετά από έναν μήνα,η κατάσταση της υγείας του παρέμενε η ίδια και είχαμε αρχίσει να απελπιζόμαστε…Τα μάτια του όμως,αυτά τα ανθρώπινα μάτια,παρακαλούσαν για μια ευκαιρία ακόμη..Και του την δώσαμε,παρόλο που οι γιατροί είχαν άλλη γνώμη…

Στο τέλος του δεύτερου μήνα άρχισε να ανταποκρίνεται στη θεραπεία και σήμερα είναι ο πιο ζωηρός και χαρούμενος από όλα τα σκυλιά του σπιτιού.Γνωρίζουμε ότι θα πρέπει να ακολουθεί για πάντα αυτή τη θεραπεία,που είναι ιδιαίτερα δαπανηρή,ξέρουμε ότι είναι ευάλωτος και οτιδήποτε μπορεί να του προκαλέσει οξεία νεφρική ανεπάρκεια και να τον χάσουμε,γνωρίζουμε όμως ότι αν όλα πάνε καλά,έχει προσδόκιμο ζωής περίπου έξι χρόνια,έξι ευτυχισμένα χρόνια….Και είμαστε πολύ περήφανοι για αυτό.

Το ιδανικό για μας θα ήταν να βρεθεί μια οικογένεια να τον υιοθετήσει γιατί ο επόμενος Λάρρυ ίσως δεν έχει την ίδια ευκαιρία,γιατί δεν θα υπάρχει ο χώρος να φιλοξενηθεί τις πολύ δύσκολες μέρες…