Οργή και απογοήτευση είναι τα συναισθήματα που κατακλύζουν τη φιλοζωική κοινότητα βλέποντας να ξεδιπλώνονται απόψεις και πρακτικές που καμιά σχέση δεν έχουν με την αντίληψη για τη φύση και τα ζώα του παγκόσμιου ριζοσπαστικού οικολογικού και φιλοζωικού Κινήματος.
Βλέπουμε τους υπουργούς να αναζητούν απαντήσεις ,στα καίρια ζητήματα που η ζωή βάζει καθημερινά, στις απαρχαιωμένες και εξαιρετικά υπολειπόμενες φιλοζωικής κουλτούρας αντιλήψεις των υπαλλήλων των κτηνιατρικών υπηρεσιών του πρώην ΥΠΑΑΤ , οι οποίοι όχι μόνο ερμηνεύουν λάθος το νόμο και παραπλανούν αλλά και απεργάζονται στο μυαλό τους αλλαγές του προς το χειρότερο .
Έτσι παρατηρούμε οι απαντήσεις του αναπληρωτή υπουργού Π.Α.Π.ΕΝ. κ. Αποστόλου στις διάφορες επερωτήσεις βουλευτών να είναι σε ευθεία αντίθεση με τον νόμο 4039/12 , αντιφάσκοντας η μια με την άλλη , αφού οι κτηνιατρικές υπηρεσίες του υπουργείου του είναι ανεπαρκέστατες, αγνοούν την νομοθεσία και φυσικά ανίκανες να παράγουν έργο προς όφελος των ζώων και της κοινωνίας , με μια μόνο φωτεινή εξαίρεση.
Οι ίδιες αυτές υπηρεσίες σχεδιάζουν αλλαγές της νομοθεσίας επί το χείρον σε ζητήματα ευθανασιών των ζώων, χειρισμού των ζωοανθρωπονόσων και εξανδραποδισμού και αχρησίας των φιλοζωικών σωματείων κλπ .
Τεράστια βέβαια ευθύνη έχουν και οι υπουργοί που επιτρέπουν να ποδηγετούνται από το ακατάλληλο κτηνιατρικό προσωπικό αλλά και 100 ημέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων τους ουδεμία σημασία δίδουν στα αιτήματα της φιλοζωικής κοινότητας δείχνοντας ανήμποροι να κατανοήσουν την σημασία ενός θέματος με προεκτάσεις πολιτιστικές, κοινωνικές , ηθικές αλλά και οικονομικές για την χώρα.
Ακούγοντας από τη μια τον Πρωθυπουργό της χώρας να καλεί τους υπουργούς του να παράγουν έργο, να αφουγκραστούν την κοινωνία και να κυβερνήσουν και βλέποντας, από την άλλη, την ανυπαρξία έργου και διάθεσης για έργο στο Υ.Π.Α.Π.ΕΝ αναρωτιόμαστε, αν αντιλαμβάνονται ότι με αυτό τον τρόπο υπονομεύονται στην κοινωνία οι προσπάθειες του Πρωθυπουργού.
Εμείς οι χιλιάδες πολίτες που είδαμε με ελπίδα τις προεκλογικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τα ζώα, καλούμε τους καθ ύλην υπουργούς να ακούσουν τη φωνή, τις θέσεις και τις προτάσεις της φιλοζωικής κοινότητας και να αφουγκραστούν τους φορείς της και όχι τους υπαλλήλους που στελεχώνουν τις κτηνιατρικές υπηρεσίες και οι απόψεις τους αντικατοπτρίζουν μια άλλη απαρχαιωμένη εποχή.
Όσο δε μας αφορά θα καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια οι πεπαλαιωμένες αυτές απόψεις και πρακτικές και όσοι τις πρεσβεύουν να μπουν στο χρονοντούλαπο της φιλοζωικής ιστορίας.
Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία (50 Σωματεία)και την
Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή 115 Ζωοφιλικών Σωματείων
Tην αντίθεσή του σχετικά με τις θέσεις του κου Αποστόλου εξέφρασε με δελτίο τύπου και η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ ΤΩΝ ΚΗΤΩΔΩΝ (Π.Κ.Α.Κ.) όπου αναφέρει:
Απληροφόρητος εμφανίζεται ο Αναπληρωτής Υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Βαγγέλης Αποστόλου, στην απάντησή του σε ερώτηση της βουλευτή κας Ελένης Ζαρούλια, σχετικά με την εκμετάλλευση δελφινιών στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο. Σύμφωνα με τον κο Αποστόλου ”το Αττικό Ζωολογικό Πάρκο προβαίνει σε εκπαιδευτικές παρουσιάσεις (presentations) και όχι παραστάσεις (shows), οι οποίες δεν εμπίπτουν στις διατάξεις του παρόντος νόμου” (του νόμου που απαγορεύει τη χρησιμοποίηση ζώων σε θεάματα).
Είναι γεγονός ότι η νεοελληνική κοινωνία, σε τομείς όπως η οικονομία, η πολιτική και ο πολιτισμός, έχει πολύ συχνά στο παρελθόν αντιγράψει λανθασμένα πρότυπα και μάλιστα, με σημαντική χρονική καθυστέρηση, τη στιγμή δηλαδή, που οι χώρες οι οποίες δημιούργησαν τα πρότυπα αυτά, τείνουν πλέον να τα εγκαταλείψουν, ως αναχρονιστικά και παρωχημένα. Θα περίμενε όμως κανείς από την κυβέρνηση Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, να μην επαναλάβει αυτή τη μίμηση ακολουθώντας στενά μικροεπιχειρηματικά συμφέροντα, αλλά να τείνει ευήκοα ώτα στην ορθή πληροφόρηση που προκύπτει από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Η αιχμαλωσία των δελφινιών, κατά τη δεκαετία του ’60, πιθανόν να είχε κάποια χρησιμότητα για τους ανθρώπους, στην σημερινή εποχή όμως, με τις σύγχρονες ερευνητικές και τεχνολογικές δυνατότητες, δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από έναν περιττό βασανισμό για τα ζώα.
Από που προκύπτει η εκπαιδευτική αξία αυτών των θεαμάτων την οποία επικαλείται ο κος Αποστόλου; Μήπως από τους ισχυρισμούς των επιχειρηματιών που εκμεταλλεύονται τα δελφίνια για δικό τους οικονομικό όφελος; Ποιος είναι αρμόδιος να αξιολογήσει έναν αναχρονιστικό τρόπο διασκέδασης, κατά τον οποίο άγρια ζώα στην αιχμαλωσία εξαναγκάζονται να εκτελούν εντολές προκειμένου να εξασφαλίσουν την τροφή τους; Και τι σχέση μπορεί να έχει ένα ζώο ελεύθερο και ενταγμένο στο απέραντο και εξαιρετικά πολύπλοκο θαλάσσιο οικοσύστημα με το κακέκτυπο του είδους του που δεν έχει τη δυνατότητα να εκφράσει καμία φυσιολογική συμπεριφορά; Είναι εκπαιδευτική η επίδειξη (show) της κυριαρχίας ανθρώπων οι οποίοι κερδοσκοπούν υποχρεώνοντας σε υποταγή άγρια ζώα με τόσο μεγάλη νοημοσύνη και ενσυναίσθηση που δεν έχουν άλλη επιλογή; Μήπως ο κος Αποστόλου, εννοεί ότι οι ανυποψίαστοι θεατές καταβάλουν τα δίδακτρα για την ”περιβαλλοντική τους εκπαίδευση” υπό τη μορφή ενός εισιτηρίου στο δελφινάριο; Και πόσα εισιτήρια απαιτούνται για την απόκτηση ενός ”πτυχίου” και ποιος ο ”τίτλος σπουδών”; Μήπως αναγνωρίζεται ο ”τίτλος” αυτός και από το υπουργείο Παιδείας με την ανάλογη ”πιστοποίηση”;
Σχετικά με τα αποδεικτικά στοιχείων κακομεταχείρισης των δελφινιών έχουμε να πούμε τα εξής: η κακοποίηση κε Αποστόλου δεν είναι ορατή πίσω από τα θολά γυαλιά της εμμονής στις απαρχαιωμένες αντιλήψεις των αναρμόδιων, ούτε και της άγνοιας και της απόλυτης απροθυμίας για μάθηση των υποτιθέμενων ”αρμόδιων” οι οποίοι δεν διαθέτουν καμία απολύτως εξειδίκευση και καλούνται να γνωμοδοτήσουν. Η παραπλανητική εικόνα μίας γαλάζιας αλλά τσιμεντένιας δεξαμενής που αποστερεί τα δελφίνια από οτιδήποτε έχει την παραμικρή σχέση με το φυσικό περιβάλλον και τη φυσική τους υπόσταση και προσφέρει στο κοινό μόνο μία στείρα, στατική και πολλές φορές διαστρεβλωμένη εικόνα της εξωτερικής τους εμφάνισης, ουδεμία σχέση έχει με την ευζωία.
Οι πρόσφατοι θάνατοι των τεσσάρων νεαρών δελφινιών στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, δεν είναι παρά η κορυφή ενός μεγάλου παγόβουνου που δεν περιλαμβάνει μόνο συνεχείς και αλλεπάλληλους θανάτους σε όλες τις λιγότερο ή περισσότερο πολιτισμένες χώρες του κόσμου, αλλά εντάσσεται σε ένα τεράστιο κύκλωμα της εμπορικής τους διακίνησης, του ανελέητου βασανισμού τους, πολύ συχνά της σφαγής τους και πάντοτε της λεηλασίας των θαλασσίων ενδιαιτημάτων τους.
Η αναπαραγωγή στην αιχμαλωσία δεν αμβλύνει την κακοποίηση, αφενός μεν διότι δεν αλλάζει τη φύση και τις ανάγκες των ειδών, αφετέρου γιατί οι πληθυσμοί που προκύπτουν από αυτή, δεν είναι αυτοσυντήρητοι. Στην πρόταση για απαγόρευση της αιχμαλωσίας δελφινιών και λοιπών κητωδών που καταθέσαμε πρόσφατα στον Αναπληρωτή Υπουργό Περιβάλλοντος Ιωάννη Τσιρώνη, εκθέτουμε αναλυτικά τη φύση αυτής της κακοποίησης καθώς και τους λοιπούς λόγους που την τεκμηριώνουν.
Παραμερίζοντας τη θλίψη και την απογοήτευσή μας, παρακαλούμε θερμά τον κ. Αποστόλου να αναζητήσει τις έγκυρες πηγές ενημέρωσης που υπάρχουν στη διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία, όπως στην American Association for the Advancement of Science (AAAS) και στις πολυάριθμες ξένες μη κυβερνητικές οργανώσεις και ελληνικά και ξένα επιστημονικά κέντρα κητoλογικών ερευνών που εξειδικεύονται στην προστασία των θαλασσών, καταδεικνύοντας παράλληλα το δικαίωμα των κητωδών στη ζωή και την ελευθερία και που καταδικάζουν τέτοιου είδους θεάματα.
Τον παρακαλούμε επίσης να αναζητήσει μία πλήρη ενημέρωση σχετικά με το βεβαρημένο ιστορικό της λειτουργίας του δελφινάριου που περιλαμβάνει πλήθος παραβάσεων μεταξύ των οποίων, ελλείψεις αδειών, αυθαίρετες κατασκευές, κατασχέσεις των δελφινιών, εκμετάλλευση κατασχεμένων ζώων, μηνύσεις και άλλα. Για αρχή θα μπορούσε να ανατρέξει στην απάντηση του Υπουργείου Εσωτερικών της προηγούμενης κυβέρνησης σε ερώτηση βουλευτών του κόμματός του, καθώς και στα έγγραφα τα οποία του αποστέλλουμε.
Leave A Comment
You must be logged in to post a comment.