Mια απλή υπόθεση που εξελίχτηκε σε …παράσταση

Την προηγούμενη βδομάδα λάβαμε ένα τηλεφώνημα από αλλοδαπή τουρίστρια ότι στον Πλατανιά υπάρχει ένας τραυματισμένος μεγαλόσωμος σκύλος, ο οποίος είναι δεσποζόμενος και ανήκει στον ιδιοκτήτη ενός βενζινάδικου. Την παροτρύναμε να μιλήσει μαζί του ώστε ο σκύλος να μεταφερθεί στον κτηνίατρο. Αργότερα -πιθανόν η ίδια- τουρίστρια επικοινώνησε με την κα Ελισσάβετ Ηλιάκη, πρόεδρο του συλλόγου ΚΥΝ-ΩΝΙΑ και της είπε ότι το ζώο είναι ακόμη εκεί, ότι παρόλο που ενημέρωσε τον κηδεμόνα, αυτός δεν το μετέφερε στο γιατρό και προθυμοποιήθηκε η ίδια να το μεταφέρει εάν δεν βρεθεί κάποιος άλλος εθελοντής να βοηθήσει.

Αφού ενημερωθήκαμε για τα παραπάνω, επικοινωνήσαμε με τον υπαστυνόμο Ματθαίο Ιγγλεζάκη, ο οποίος -αν και βρισκόταν εκτός υπηρεσίας-σε δέκα λεπτά βρέθηκε στο βενζινάδικο ώστε να πιέσει, αν χρειαστεί, τον κηδεμόνα να μεταφέρει το ζώο του στο γιατρό. Όπως διαπίστωσε ο υπαστυνόμος, ο κηδεμόνας του σκύλου ήταν συνεργάσιμος και ενημέρωσε ότι το ζώο δεν είναι τραυματισμένο αλλά υπέργηρο -18 ετών-, ότι το γνωρίζουν όλοι στην περιοχή, ότι λόγω ηλικίας έχει κάποια κινητικά προβλήματα καθώς και πρόβλημα στον προστάτη. Παρόλα αυτά υποσχέθηκε να μεταφέρει το ζώο στο γιατρό και δεσμεύτηκε να του πάει ιατρική γνωμάτευση την οποία έστειλε και στο σύλλογό μας, καθώς και αντίγραφα όλων των εξετάσεων στις οποίες υποβλήθηκε ο σκύλος.

Επειδή το περιστατικό έγινε γνωστό, δεχτήκαμε πολλά τηλεφωνήματα από κατοίκους της περιοχής, οι οποίοι μας διαβεβαίωναν ότι ο «Μπούμπης» ούτε έχει κακοποιηθεί, ούτε έπεσε θύμα τροχαίου, ότι τον γνωρίζουν πολλά χρόνια και είναι η «μασκώτ» της περιοχής, ενώ επικοινώνησε μαζί μας και ο ίδιος κηδεμόνας και η υπόθεση έληξε εκεί.

Αργότερα την ίδια ημέρα, ο κηδεμόνας του σκύλου μας κάλεσε, ιδιαίτερα ενοχλημένος, καθώς κάποια φιλόζωος επιχείρησε να πάρειπαράνομα και μάλιστα με βίαιο τρόπο τον σκύλο, κάτι το οποίο ο ίδιος δεν επέτρεψε. Εξηγήσαμε ότι η ενέργεια αυτή δεν έγινε από μέλος του δικού μας συλλόγου, καθώς είχαν ήδη γίνει οι νόμιμες διαδικασίες και είχαμε ήδη διαπιστώσει ότι ο υπέργηρος σκύλος ζει με αγάπη και παρακολουθείται τακτικά από κτηνίατρο, τα δε 18 χρόνια του το μαρτυρούν .

Για λόγους που δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αλλά μπορούμε να υποθέσουμε, η ως άνω ιστορία αλλοιώθηκε, μεταλλάχθηκε, εξελίχτηκε σε μελό θεατρική παράσταση και τελικά διαδόθηκε ότι ο ως άνω κηδεμόνας είναι ένα «τέρας».

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Όσον μας αφορά, ως σύλλογο που θεσμικά και πρακτικά ενεργεί για την προστασία και την ευζωία όλων των ζώων και που έχουμε αντιμετωπίσει εκατοντάδες περιστατικά κακοποίησης (ενεργητικής ή παθητικής) ζώων, θεωρούμε ότι το περιστατικό αυτό σίγουρα δεν ενέχει κανενός είδους βία απέναντι στον σκύλο, γεγονός που αποδεικνύει εξάλλου τόσο η ηλικία του, όσο και η καλή μαρτυρία όλων στην γειτονιά, φιλόζωων και μη.

Κύριο μέλημα όλων όσων ασχολούμαστε έμπρακτα με την φιλοζωία, θα πρέπει να είναι η αλλαγή της συμπεριφοράς του ανθρώπου απέναντι στα ζώα, η απόκτηση φιλοζωικής κουλτούρας μέσα από την παιδεία και την ενημέρωση αλλά και, όταν αυτή κρίνεται απαραίτητη, η συνεργασία με τις αστυνομικές και δικαστικές αρχές για την προστασία των ζώων.

Παραθέτουμε απόσπασμα της επιστολής του ίδιου του κηδεμόνα  καθώς και ενδεικτική επιστολή-από τις δεκάδες που λάβαμε για τις συνθήκες διαβίωσης του σκύλου:

«Σαν ένας από τους ιδιοκτήτες του σκύλου θέλω να πω ότι τον συγκεκριμένο σκύλο τον έχουμε από το 2001, τον βρήκαμε στην πλατεία ενώ ήταν ήδη περίπου 6 μηνών.

Τον αγαπήσαμε και μας αγάπησε από την αρχή. Το χαρακτηριστικό αυτού του σκύλου είναι η αφοσίωση προς εμάς, Τι να πρωτοαναφέρω, ότι ανέβαινε στο μηχανάκι σε εμένα και στον πατέρα μου μόνο και μόνο για να είναι μαζί μας, στην βάρκα τον έπαιρνε ο πατέρας μου μαζί του στο ψάρεμα τον χειμώνα… ότι συνόδευε κάθε πρωί τα μικρά ξαδέλφια μου τότε στο σχολείο , απόσταση περίπου 700 μέτρων και πήγαινε μόνος του 10 λεπτά πριν σχολάσουν και περίμενε να τους συνοδεύσει πίσω τα βράδια….ότι ακολουθούσε τον θείο μου όπου και αν πήγαινε από πίσω από το μηχανάκι του ακόμα και στο Γεράνι ή Αγία Μαρίνα να πήγαινε και κάθε βράδυ να κοιμάται στην σκάλα όσες φορές και αν προσπαθήσαμε να τον βάλουμε μέσα δεν ήθελε, έκλαιγε στην πόρτα, ήθελε να είναι έξω να φυλάει το μέρος και έτσι αναγκαστήκαμε και βάλαμε κούτες και κλείσαμε ένα μέρος ώστε να μην κρυώνει τους χειμώνες.

Ξέραμε ότι είναι επικίνδυνο,στο παρελθόν είχε πέσει θύμα τροχαίου και κάποια άλλη φορά του επιτέθηκε αγέλη σκύλων…Κάθε φορά τον φροντίζαμε και παίρναμε το ρίσκο,γιατί μόνο έτσι ήταν ευτυχισμένος.

Όλοι γνωρίζουν στον Πλατανιά τον Μπούμπη όπως τον ονομάσαμε από τότε ακόμα και οι τουρίστες που δεν το πιστεύουν ότι ζει ακόμα όπως μας αναφέρουν τον γνώρισαν σε διακοπές πριν 10 ακόμα και 15 χρόνια και τον θυμούνται να είναι πάντα εδώ στο βενζινάδικο και στην πλατεία είναι κάτι σαν μασκοτ του Πλατανιά και βέβαια όλοι μα όλοι γνωρίζουν σε ποιους ανήκει το σκυλί. Ο Μπούμπης λοιπόν δεν είναι αδέσποτος όπως πολλοί νομίζουν επειδή δεν είναι δεμένος. Ο σκύλος δεν έχει δεθεί ποτέ και όσες φορές τον δέσαμε το κάναμε μόνο και μόνο μετά από μπάνιο που του κάναμε γιατί είχε την συνήθεια να πηγαίνει να ξαπλώνει στα χώματα έτσι τον δέναμε μέχρι να στεγνώσει.

Ο σκύλος αυτός δεν είναι απλά ένα κατοικίδιο για εμάς, είναι μέλος της οικογένειάς μας κατά κάποιο τρόπο. Στην θέα λοιπόν της «φιλόζωης» κυρίας να το τραβάει με το ζόρι και ο σκύλος να τρέμει, αντιδράσαμε χωρίς να την χτυπήσουμε όπως λέει. Άλλωστε με τόσο επαγγελματικές φωτογραφίες θα είχε τραβήξει τις όποιες εκδορές ή σημάδια πάνω της. Επίσης αναφέρει ότι ο σκύλος αιμορραγούσε που επίσης δεν αποτυπώνεται σε καμιά φωτογραφία αυτό.

Επίσης θέλω να αναφέρω ότι ήρθε η αστυνομία και συγκεκριμένα ο κύριος Ιγγλεζάκης Ματθαίος 2 φορές. Την πρώτη να διαπιστώσει την κατάσταση του σκύλου γιατί του είχαν καταγγείλει ότι είναι ανάπηρος όπου και μας ζήτησε να τον πάμε στον γιατρό και έδειξε την έκπληξη του όταν είδε τον σκύλο να παίζει με έναν άλλο σκύλο που περνούσε εκείνη την στιγμή και την δεύτερη φορά είδε τον σκύλο μετά που είχε πάει στον γιατρό για εξετάσεις και πήρε και τις εξετάσεις για να τις δώσει εκεί που είχαν γίνει οι καταγγελίες.

Δεν περιμέναμε ποτέ ότι θα έρθει κάποιος με την βία να μας πάρει τον σκύλο και μας έχει στεναχωρήσει το γεγονός και μας έχει νευριάσει η στοχοποίησή μας από συγκεκριμένες σελίδες φιλοζωικές παρουσιάζοντάς μας σαν βασανιστές, εγκληματίες, που δεν πάμε στον κτηνίατρο, βρίζοντάς μας και απειλώντας μας ακόμα ότι θα μας δείρουν και θα μας σκοτώσουν (…)»

Μανώλης Τερεζάκης

επιστολή τουρίστριας

TO WHOM IT MAY CONCERN….

MY NAME IS PATRICIA SEADON AND I HAVE KNOWN BOOBIS AND HIS FAMILY (TERIZAKIS)

FOR NEARLY 20 YEARS.

AT NO TIME HAVE I EVER SEEN BOOBIS MIS TREATED/HUNGRY/THIRSTY….

JUST THE OPPOSITE ACTUALLY…BOOBIS MAYBE GETTING OLD,BUT WHEN HE WANTS HE IS

LIKE A ONE YEAR OLD PUPPY!!!!

HE IS ALSO LOVED BY ALL!!!!